«Φιλία: Το τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια;;»

«Εμένα με νοιάζει» της Σοφίας Κολυροπούλου

«Φιλία: Το τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια;;»

Οι άνθρωποι δεν ζουν μόνοι τους, δεν μπορούν. Είμαστε κοινωνικά όντα.
Για αυτό σχηματίζουμε ομάδες, κοινωνίες, φιλίες…
Η φιλία είναι ένας δεσμός μεταξύ των ανθρώπων, κυρίως συναισθηματικός, που δοκιμάζεται κάθε στιγμή και αποδεικνύεται ισχυρός. Οι περιστάσεις ή και τα προβλήματα, προσδιορίζουν το μέγεθος του δεσμού μεταξύ φίλων. Είναι ένα αίσθημα πολύ δυνατό που αναπτύσσεται μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αλλά και του αντίθετου φύλου. Σε αυτό το σημείο βέβαια, θέλω να εκφράσω την άποψη μου ότι οι φιλίες που δημιουργούνται μεταξύ αντίθετου φίλου είναι και οι πιο ισχυρές. Αφού ξεπεραστεί το στάδιο της ερωτικής έλξης που μπορεί να ισχύσει στην αρχή, γεννιέται μια πολύ δυνατή, αληθινή φιλία… Όπως και να ‘χει, όποιο φύλο δένει αυτό το δυνατό αίσθημα, απαιτούνται θυσίες, εμπιστοσύνη, πίστη και παραχώρηση, για να μπορεί να ανθίσει. Είναι σπάνιο άνθος μέσα στο θερμοκήπιο της καρδιάς και του πνεύματος. Αρετή υψίστης αξίας που δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε φτωχούς, πλούσιους, εγγράμματους ή μη, μικρούς ή μεγάλους. Αποτελεί συνδετικό ιστό που πρέπει να τον κρατάμε μακριά από κάθε φθορά. Να παραμένει μεταξύ μας ρωμαλέα, ειλικρινή, αμόλυντη.
Στον αντίποδα όμως η φιλία είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Κάτι που χτίζεις πολλά χρόνια, είναι ικανό να γκρεμιστεί σε ένα λεπτό. Μια λάθος κουβέντα, μια κακή κίνηση, μια ανούσια παρεξήγηση, και ο φίλος σου γίνεται εχθρός. Αυτοί είναι μερικοί λόγοι που η φιλία δεν πρέπει να ξεπερνά τα λογικά όρια. Δεν μπορεί να στηριχθεί στον αρρωστημένο συναισθηματισμό των ανθρώπων. Η φράση «αγάπα τον φίλο σου με τα ελαττώματα του», υποθάλπει και διατηρεί τα μειονεκτήματα και τη σχέση μας με την κοινωνία. Δεν κάνουμε φίλους για να κρύψουμε δικά μας ελαττώματα, αλλά αντιθέτως για να βελτιώσουμε την ατομικότητα μας να μοιραστούμε στιγμές, ιδέες, στόχους, συναισθήματα.
Φυσικά και επειδή έχουμε την ευχέρεια να επιλέγουμε τους φίλους μας, αισθήματα όπως φθόνος, ζήλια, χαιρεκακία, δεν χωράνε σε αυτή τη σχέση. Τελειώνοντας αυτή τη μικρή αναφορά μου στη φιλία, νοιώθω την ανάγκη να παραθέσω κάτι που βρήκα σε ένα εφηβικό μου ημερολόγιο: «Η φιλία είναι πολύ ευαίσθητη και αρρωσταίνει. Αν η ίαση της αρρώστιας αυτής δεν έρθει ευθύς αμέσως με τη μεταμέλεια, γίνεται θανάσιμη. Κι όταν πεθαίνει δεν ανασταίνεται. Και αναστημένη έστω, παραμένει ανάπηρη».
- Σοφία Κολυροπούλου -